Boer Jos

De Jos bleek al op zeer jonge leeftijd alergisch voor geitenwol: de ouderlijke hofstee liep over van de geiten en de Jos werd al van bij de geboorte de Snotneus genoemd. Klein Joske zonder 2 enorme pegels van snotpieten onder zijne neus, dat was al even uitzonderlijk als een kieken dat spiegeleieren legt.

​

Ze zijn dan maar met de Jos te voet naar Scherpenheuvel gegaan, en hebben daar gevraagd wat ze ermee aan moesten vangen. Toen ze zo niet direkt een antwoord kregen van Moederke Maria, zijn ze maar een molentje gaan kopen en een ijsje gaan eten.

​

En daar gebeurde het: een bus Chinese toeristen - met kodakskes en al - parkeerde zichzelf tegen de gevel omdat de chauffeur flauw was gevallen van de stank op de bus: die Chinezen waren zot van onze spruitjes, en wie spruitjes eet, laat af en toe wel eens een scheetje ...

​

De Jos z'n lot was bezegeld: hij zou gaan spruiten kweken en die verkopen aan de Chinezen! Ondertussen zijn de Jos z'n spruitjes wereldberoemd en noemen we de Jos, die begonnen is als de Snotneus, later Spruitenboer Jos, nu Herenboer Jos.

​

Zelf doet 'm gene klop meer op 't veld ('daar is 't werkvolk voor!') maar speelt 'm gitaar dat de stukken er van af vliegen.

​